domingo, março 17, 2024
Lá Fhéile Pádraig - viva a Irlanda - e todos os povos celtas...!
Postado por Fernando Martins às 00:00 0 bocas
Marcadores: Allariz, Baiuca, Bretanha, celtas, Cornualha, Dia de São Patrício, Escócia, Galiza, Ilha de Man, Irlanda, Lá Fhéile Pádraig, música, música celta, orgulho celta, País de Gales, São Patrício
sábado, fevereiro 24, 2024
Hoxe é dia de cantar em galego...!
Cando era tempo de inverno
Postado por Fernando Martins às 18:37 0 bocas
Marcadores: Amancio Prada, galego, Galiza, música, poesia, Rosalia de Castro
Rosalía de Castro nasceu há 187 anos
Adios, ríos; adios, fontes;
adios, regatos pequenos;
adios, vista dos meus ollos:
non sei cando nos veremos.
Miña terra, miña terra,
terra donde me eu criei,
hortiña que quero tanto,
figueiriñas que prantei,
prados, ríos, arboredas,
pinares que move o vento,
paxariños piadores,
casiña do meu contento,
muíño dos castañares,
noites craras de luar,
campaniñas trimbadoras
da igrexiña do lugar,
amoriñas das silveiras
que eu lle daba ó meu amor,
camiñiños antre o millo,
¡adios, para sempre adios!
¡Adios gloria! ¡Adios contento!
¡Deixo a casa onde nacín,
deixo a aldea que conozo
por un mundo que non vin!
Deixo amigos por estraños,
deixo a veiga polo mar,
deixo, enfin, canto ben quero...
¡Quen pudera non deixar!...
Mais son probe e, ¡mal pecado!,
a miña terra n'é miña,
que hastra lle dan de prestado
a beira por que camiña
ó que naceu desdichado.
Téñovos, pois, que deixar,
hortiña que tanto amei,
fogueiriña do meu lar,
arboriños que prantei,
fontiña do cabañar.
Adios, adios, que me vou,
herbiñas do camposanto,
donde meu pai se enterrou,
herbiñas que biquei tanto,
terriña que nos criou.
Adios Virxe da Asunción,
branca como un serafín;
lévovos no corazón:
Pedídelle a Dios por min,
miña Virxe da Asunción.
Xa se oien lonxe, moi lonxe,
as campanas do Pomar;
para min, ¡ai!, coitadiño,
nunca máis han de tocar.
Xa se oien lonxe, máis lonxe
Cada balada é un dolor;
voume soio, sin arrimo...
Miña terra, ¡adios!, ¡adios!
¡Adios tamén, queridiña!...
¡Adios por sempre quizais!...
Dígoche este adios chorando
desde a beiriña do mar.
Non me olvides, queridiña,
si morro de soidás...
tantas légoas mar adentro...
¡Miña casiña!,¡meu lar!
in Cantares Gallegos (1863) - Rosalía de Castro
Postado por Fernando Martins às 00:18 0 bocas
Marcadores: Adiós ríos adiós fontes, Amancio Prada, galego, Galiza, música, poesia, Rosalía de Castro
segunda-feira, fevereiro 05, 2024
Música adequada à data...
Postado por Pedro Luna às 22:22 0 bocas
Marcadores: Amancio Prada, cantautor, Federico García Lorca, galego, Galiza, poesia, Rosalía de Castro, Rosas a Rosalía
Amancio Prada faz hoje 75 anos...!
Amancio Prada (Devesas, Castela e Leão, 5 de fevereiro de 1949), nascido no Bierzo, na zona de língua galega, filho de camponeses, é um dos mais destacados cantautores espanhóis.
Postado por Fernando Martins às 00:07 0 bocas
Marcadores: Amancio Prada, Galiza, música, O cantar do arrieiro, poesia, Unha moça namorada
quarta-feira, janeiro 17, 2024
Camilo José Cela, prémio Nobel da Literatura, morreu há vinte e dois anos
Camilo José Cela Trulock, 1º. Marquês de Iria Flavia (Padrón, 11 de maio de 1916 - Madrid, 17 de janeiro de 2002) foi um escritor espanhol, galego de nascimento, mas que escreveu sempre em língua castelhana.
Poema en forma de mujer que dicen temeroso, matutino, inútil
Ese amor que cada mañana canta
y silba, temeroso, matutino, inútil
(también silba)
bajo las húmedas tejas de los más solitarios corazones
-¡Ave María Purísima!-
y rosas son, o escudos, o pajaritas recién paridas,
te aseguro que escupe, amoroso
(también escupe)
en ese pozo en el que la mirada se sobresalta.
Sabes por donde voy:
tan temeroso
tan tarde ya
(también tan sin objeto).
Y amargas o semiamargas voces que todos oyen
llenos de sentimiento,
no han de ser suficientes para convertirme en ese dichoso,
caracol al que renuncio
(también atentamente).
Un ojo por insignia,
un torpe labio,
y ese pez que navega nuestra sangre.
Los signos de oprobio nacen dulces
(también llenos de luz)
y gentiles.
Eran
-me horroriza decirlo-
muchos los años que volqué en la mar
(también como las venas de tu garganta, teñida de un tímido color).
Eran
-¿por qué me lo preguntas?-
dos las delgadas piernas que devoré.
Quisiera peinar fecundos ríos en la barba
(también acariciarlos)
e inmensas cataratas de lágrimas
sin sosiego,
desearía, lleno de ardor, acunar allí mismo donde nadie se atreve a
levantar la vista.
Un muerto es un concreto
(también se ríe)
pensamiento que hace señas al aire.
La mariposa,
aquella mariposa ruin que se nutría de las más privadas
sensaciones,
vuela y revuela sobre los altos campanarios
(también hollados campanarios)
aún sin saber,
como no sabe nadie,
que ese amor que cada día grita
y gime, temeroso, matutino, inútil
(también gime)
bajo las tibias tejas de los corazones,
es un amor digno de toda lástima.
Camilo José Cela
Postado por Fernando Martins às 00:22 0 bocas
Marcadores: Camilo José Cela, castelhano, Espanha, Galiza, literatura, Prémio Nobel, Prémio Príncipe das Astúrias
domingo, novembro 19, 2023
O Prestige afundou há vinte e um anos...
Postado por Fernando Martins às 00:21 0 bocas
Marcadores: desastre ambiental, Galiza, maré negra, Nunca Mais, Prestige
quarta-feira, agosto 30, 2023
Hoje é dia de cantar a Galiza - em galego...
Postado por Pedro Luna às 07:07 0 bocas
Marcadores: Espanha, Galiza, Miro Casabella, música, The Prestige, Voces ceibes
Miro Casabella nasceu há 77 anos
Postado por Fernando Martins às 00:07 0 bocas
Marcadores: Espanha, Galiza, Miro Casabella, música, No Desterro, Voces ceibes
quinta-feira, julho 27, 2023
Manuel Vázquez Montalbán nasceu há 84 anos...
Manuel Vázquez Montalbán (Barcelona, España, 27 de julio de 1939 - Bangkok, Tailandia, 18 de octubre de 2003) fue un escritor español conocido sobre todo por sus novelas protagonizadas por el detective Pepe Carvalho.
Personalidad casi inabarcable, se definió a sí mismo como "periodista, novelista, poeta, ensayista, antólogo, prologuista, humorista, crítico, gastrónomo, culé y prolífico en general", campos todos en los que destacó.
Si se supiera
lo que se presiente y no se dice
desde que Hiroshima
nos dejó sin habla
que la tercera guerra mundial
se ha declarado
que se muere
en los cuatro puntos cardinados
que crucifican la tierra en cruz gamada
lejos del parking amortizable
del supermercado de leches descremadas
de los lugares de vacaciones invernales
de las familias de hijos únicos
desplegables
lejos del Louvre y de la poesía tónica
lejos
muy lejos de la Plaza Roja y de la Casa Blanca
si se supiera
que a los vietnamitas del Líbano les abren en canal en Guatemala
más no se inventó el napalm para Le Bois de Boulogne
ni la violada de El Salvador será Miss Play Boy
en abril
aunque abril siga siendo el mes más cruel
en ésta guerra sólo se mata en los arrabales
el centro es ciudad abierta por mutuo acuerdo
entre el Bien y el Mal, mientras la ciencia
del alma calcula como calcular lo incalculable
por ejemplo
cuántos deben morir cada día en Etiopía
para que nos salga social
de pronto
la poesía.
in Una educación sentimental(1967) - Manuel Vázquez Montalbán
Postado por Fernando Martins às 08:40 0 bocas
Marcadores: Barcelona, Catalunha, Galiza, livros, Manuel Vázquez Montalbán, Pepe Carvalho, poesia, policiais
terça-feira, julho 25, 2023
E viva a Galiza!
Que din os rumorosos
na costa verdecente,
ao raio transparente
do prácido luar?
Que din as altas copas
de escuro arume arpado
co seu ben compasado
monótono fungar?
Do teu verdor cinguido
e de benignos astros,
confín dos verdes castros
e valeroso chan,
non des a esquecemento
da inxuria o rudo encono;
desperta do teu sono
Fogar de Breogán.
Os bos e xenerosos
a nosa voz entenden
e con arroubo atenden
o noso ronco son,
mais só os iñorantes
e féridos e duros,
imbéciles e escuros
non nos entenden, non.
Os tempos son chegados
dos bardos das idades
que as vosas vaguedades
cumprido fin terán;
pois, onde quer, xigante
a nosa voz pregoa
a redenzón da boa
Nazón de Breogán.
Postado por Fernando Martins às 00:00 0 bocas
Marcadores: Dia Nacional da Galiza, galego, Galiza, Hino da Galiza, Os Pinos, Santiago de Compostela
sábado, julho 15, 2023
Hoje é dia de ouvir cantar em galego...
Adios, ríos; adios, fontes;
adios, regatos pequenos;
adios, vista dos meus ollos:
non sei cando nos veremos.
Miña terra, miña terra,
terra donde me eu criei,
hortiña que quero tanto,
figueiriñas que prantei,
prados, ríos, arboredas,
pinares que move o vento,
paxariños piadores,
casiña do meu contento,
muíño dos castañares,
noites craras de luar,
campaniñas trimbadoras
da igrexiña do lugar,
amoriñas das silveiras
que eu lle daba ó meu amor,
camiñiños antre o millo,
¡adios, para sempre adios!
¡Adios gloria! ¡Adios contento!
¡Deixo a casa onde nacín,
deixo a aldea que conozo
por un mundo que non vin!
Deixo amigos por estraños,
deixo a veiga polo mar,
deixo, enfin, canto ben quero...
¡Quen pudera non deixar!...
Mais son probe e, ¡mal pecado!,
a miña terra n'é miña,
que hastra lle dan de prestado
a beira por que camiña
ó que naceu desdichado.
Téñovos, pois, que deixar,
hortiña que tanto amei,
fogueiriña do meu lar,
arboriños que prantei,
fontiña do cabañar.
Adios, adios, que me vou,
herbiñas do camposanto,
donde meu pai se enterrou,
herbiñas que biquei tanto,
terriña que nos criou.
Adios Virxe da Asunción,
branca como un serafín;
lévovos no corazón:
Pedídelle a Dios por min,
miña Virxe da Asunción.
Xa se oien lonxe, moi lonxe,
as campanas do Pomar;
para min, ¡ai!, coitadiño,
nunca máis han de tocar.
Xa se oien lonxe, máis lonxe
Cada balada é un dolor;
voume soio, sin arrimo...
Miña terra, ¡adios!, ¡adios!
¡Adios tamén, queridiña!...
¡Adios por sempre quizais!...
Dígoche este adios chorando
desde a beiriña do mar.
Non me olvides, queridiña,
si morro de soidás...
tantas légoas mar adentro...
¡Miña casiña!,¡meu lar!
in Cantares Gallegos (1863) - Rosalía de Castro
Postado por Pedro Luna às 14:41 0 bocas
Marcadores: Adiós ríos adiós fontes, Amancio Prada, galego, Galiza, música, poesia, Rosalía de Castro
Rosalía de Castro morreu há 138 anos...
Negra Sombra
Cando penso que te fuches,
Negra sombra que m’asombras,
Ó pé d’os meus cabezales
Tornas facéndome mofa.
Cando maxino que’ês ida
N’o mesmo sol te m’amostras,
Y eres a estrela que brila,
Y eres o vento que zóa.
Si cantan, ês tí que cantas,
Si choran, ês tí que choras,
Y-ês o marmurio d’o río
Y-ês a noite y ês a aurora.
En todo estás e ti ês todo,
Pra min y en min mesma moras,
Nin m’abandonarás nunca,
Sombra que sempre m’asombras.
in Follas Novas (1880) - Rosalía de Castro
Postado por Fernando Martins às 13:08 0 bocas
Marcadores: Carlos Nuñez, galego, Galiza, Luz Casal, música, Negra sombra, poesia, Rosalía de Castro
quarta-feira, junho 21, 2023
Manu Chao celebra hoje sessenta e dois anos
Postado por Fernando Martins às 06:20 0 bocas
Marcadores: anarquismo, França, Galiza, Mano Negra, Manu Chao, Me gustas tu, música latina, punk, reggae, Rock, ska, world music
quinta-feira, maio 25, 2023
Viva o Dia da Toalha (e do do Orgulho Lusista)...!
O Dia da Toalha é celebrado no dia 25 de maio como uma homenagem dos fãs ao autor de The Hitchhiker's Guide to the Galaxy (no Brasil O Guia do Mochileiro das Galáxias, em Portugal À Boleia Pela Galáxia), livro imortal de Douglas Adams.
A towel, it says, is about the most massively useful thing an interstellar hitchhiker can have. Partly it has great practical value. You can wrap it around you for warmth as you bound across the cold moons of Jaglan Beta; you can lie on it on the brilliant marble-sanded beaches of Santraginus V, inhaling the heady sea vapours; you can sleep under it beneath the stars which shine so redly on the desert world of Kakrafoon; use it to sail a miniraft down the slow heavy River Moth; wet it for use in hand-to-hand-combat; wrap it round your head to ward off noxious fumes or avoid the gaze of the Ravenous Bugblatter Beast of Traal (such a mind-bogglingly stupid animal, it assumes that if you can't see it, it can't see you); you can wave your towel in emergencies as a distress signal, and of course dry yourself off with it if it still seems to be clean enough. More importantly, a towel has immense psychological value. For some reason, if a strag (strag: non-hitch hiker) discovers that a hitchhiker has his towel with him, he will automatically assume that he is also in possession of a toothbrush, face flannel, soap, tin of biscuits, flask, compass, map, ball of string, gnat spray, wet weather gear, space suit etc., etc. Furthermore, the strag will then happily lend the hitch hiker any of these or a dozen other items that the hitch hiker might accidentally have "lost." What the strag will think is that any man who can hitch the length and breadth of the galaxy, rough it, slum it, struggle against terrible odds, win through, and still knows where his towel is, is clearly a man to be reckoned with.
Hence a phrase that has passed into hitchhiking slang, as in "Hey, you sass that hoopy Ford Prefect? There's a frood who really knows where his towel is." (Sass: know, be aware of, meet, have sex with; hoopy: really together guy; frood: really amazingly together guy.)Douglas Adams, The Hitchhiker's Guide to the Galaxy
Postado por Fernando Martins às 00:00 0 bocas
Marcadores: À Boleia pela Galáxia, Dia da Toalha, Dia do Orgulho Lusista e Reintegrata, Douglas Adams, galaico-português, Galiza, Olivença, Português, The Hitchhiker's Guide to the Galaxy
sexta-feira, maio 19, 2023
O poeta galego Valentín Paz-Andrade faleceu há 35 anos
Valentín Paz-Andrade ( Pontevedra, Galiza, 23 de abril de 1898 - Vigo, Galiza, 19 de maio de 1987) foi um jurista, economista, escritor, poeta e jornalista galego. O Dia das Letras Galegas do ano 2012 foi dedicado a este escritor.
O QUE TODO GALEGO CHORARÍA
Chora, Terra, teu pranto xeneroso.
O que todo galego choraría,
en roda de multánime silenzo
e ollares abatidos
sobor do longo corpo derrubado
que fora vivo mastro en loita núa;
perto daqueles beizos, seca fonte
da verba nunca de antes máis belida;
do peito petrucial, refrorecido
de mapoulas pampeiras,
que envexan a nacencia das chorimas;
xunto das postas maos voltas ao xelo,
onde a eito agromaron da súa arte,
no cerne da galega patronía,
vizosas primaveras.
quarta-feira, maio 17, 2023
Viva o Día das Letras Galegas...!
O Día das Letras Galegas é un día de exaltación da lingua de Galiza a través da súa manifestación literaria. Comezou a celebrarse o 17 de maio do 1963, coincidindo co centenario da primeira edición de Cantares gallegos, de Rosalía de Castro.
Postado por Fernando Martins às 00:16 0 bocas
Marcadores: Cantares Gallegos, Día das Letras Galegas, galego, Galiza, Rosalía de Castro
quinta-feira, maio 11, 2023
O Nobel da Literatura Camilo José Cela nasceu há 107 anos
Camilo José Cela Trulock, 1º. Marquês de Iria Flavia (Padrón, 11 de maio de 1916 - Madrid, 17 de janeiro de 2002) foi um escritor espanhol, galego de nascimento mas que sempre escreveu em língua castelhana.
Catorce versos en el cumpleaños de una mujer
(Poemilla ínfimo y azorado, tenue, orgulloso y levemente soberbio, que
debe leerse en cueros y con mucha parsimonia)
Cuando mi corazón empezó a nadar en el caudaloso río de la alegría de las más
limpias herraduras de agua
Y descubrí que en el alma de la mujer subyacen cinco estaciones de grácil
silueta
Oí silbar al ruiseñor del camposanto de la aldea y ahuyenté de mi piel los malos
pensamientos
Aparté de mí los torvos presagios de la debilidad la enfermedad el hambre la
guerra la miseria y los vacíos de la conciencia.
Empecé a oler tímidamente el gimnástico aire de la belleza que duerme contigo
Y volé tan alto que perdí de vista el aire de los invernaderos el agua quieta de las
acequias y el fuego purificador también la arcillosa y pedregosa tierra que
piso y en la que seré olvidado por tu mano
Te amo lleno de esperanza
Tu vida es aún muy breve para acariciar la esperanza
Y hoy cumples años quizá excesivos
Hoy cumples mil años
Quisiera bailar en un local cerrado con la muerte coronada de esmeraldas y
rubíes yo coronado de musgo y alfileres
Para proclamar en el reino de las más solitarias ballenas
Mi dulce sueño con estas sobrecogidas palabras
Pregono en voz alta el espanto que me produce la felicidad.
Postado por Fernando Martins às 01:07 0 bocas
Marcadores: Camilo José Cela, castelhano, Galiza, literatura, Prémio Nobel
sexta-feira, março 17, 2023
Lá Fhéile Pádraig - viva a Irlanda (e os povos celtas)...!
Postado por Fernando Martins às 22:22 0 bocas
Marcadores: Allariz, Baiuca, Bretanha, celtas, Cornualha, Escócia, Galiza, Ilha de Man, Irlanda, Lá Fhéile Pádraig, música, música celta, orgulho celta, País de Gales, São Patrício
sexta-feira, fevereiro 24, 2023
Hoxe é dia de cantar em galego...
Cando era tempo de inverno
Postado por Pedro Luna às 18:06 0 bocas
Marcadores: Amancio Prada, galego, Galiza, música, poesia, Rosalia de Castro